مایسلیوم، ساختار ریشه‌ای قارچ، امروز به‌عنوان یکی از نوآوری‌های شگفت‌انگیز در دنیای مصالح ساختمانی پایدار مطرح است. این ماده سبک، عایق و زیست‌تخریب‌پذیر، روی ضایعات کشاورزی رشد می‌کند و می‌تواند جایگزینی سبز برای بتن، پلاستیک و فوم‌های پرمصرف باشد. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مایسلیوم علاوه بر کاهش ردپای کربن، راهکاری عملی برای ساخت‌وساز سبز و آینده‌ای کم‌کربن فراهم می‌سازد.

همپ‌کریت (Hempcrete) یکی از مصالح ساختمانی نوآورانه و دوستدار محیط زیست است که در سال‌های اخیر توجه معماران و پژوهشگران را جلب کرده است. این ماده از ترکیب الیاف گیاه شاهدانه و بایندر آهکی ساخته می‌شود و به‌دلیل ویژگی‌هایی مانند جذب کربن، عایق حرارتی و رطوبتی، و تجزیه‌پذیری زیستی، گزینه‌ای پایدار برای آینده صنعت ساخت‌وساز به شمار می‌آید.

بتن سبز، نسل تازه‌ای از مصالح ساختمانی است که با هدف کاهش ردپای کربنی و حفاظت از محیط زیست توسعه یافته است. این نوع بتن با استفاده از فناوری‌های نوین و افزودنی‌های پیشرفته، علاوه بر حفظ استحکام و دوام، موجب کاهش مصرف سیمان و انرژی می‌شود. بتن سبز گامی مهم در جهت ساخت‌وساز پایدار و آینده‌ای سازگار با طبیعت است.

«پولیش کف سیمانی راهکاری مدرن برای ایجاد سطحی براق، مقاوم و ماندگار است. این فرآیند نه‌تنها زیبایی و جلوهٔ فضا را دوچندان می‌کند، بلکه دوام و کارایی کف را نیز به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد.»

آزمایش U-Box یکی از آزمون‌های استاندارد و پرکاربرد برای سنجش توان عبورپذیری بتن خودتراکم است که به کمک آن می‌توان رفتار بتن تازه را هنگام عبور از میان شبکه‌های آرماتوری و فضاهای محصور بررسی کرد. این روش ساده، کم‌هزینه و شبیه‌ساز شرایط واقعی سازه بوده و به‌عنوان ابزاری مهم در کنترل کیفیت و بهینه‌سازی طرح اختلاط بتن SCC مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج حاصل از این آزمون، معیار دقیقی برای ارزیابی روانی و توان جریان بتن در پروژه‌های با آرماتوربندی متراکم محسوب می‌شود.

رزین پودری قابل‌پخش مجدد (RPP) نسل جدیدی از افزودنی‌های پلیمری است که با اصلاح ملات‌های سیمانی و چسب‌های کاشی، محدودیت‌های ملات‌های سنتی مانند چسبندگی کم، شکنندگی و ضعف در نگه‌داری آب را برطرف می‌کند. این پودر پلیمری که از خشک‌کردن امولسیون‌های پلیمر به روش اسپری‌درایر به‌دست می‌آید، هنگام ترکیب با آب مجدداً به حالت امولسیون برمی‌گردد و در فرآیند گیرش ملات، فیلمی انعطاف‌پذیر و مقاوم در ساختار سیمان ایجاد می‌کند. نتیجه این فرایند، افزایش چشمگیر چسبندگی به انواع زیرکار، بهبود مقاومت مکانیکی، دوام بیشتر در برابر رطوبت، ترک‌خوردگی و سیکل‌های حرارتی، و امکان اجرای لایه‌های نازک با مصرف کمتر مصالح است. این ویژگی‌ها، RPP را به یک راهکار نوآورانه و پایدار برای پروژه‌های ساختمانی مدرن، به‌ویژه در نصب کاشی و سرامیک، تبدیل کرده است.

روغن قالب بتن ماده‌ای جداکننده است که با ایجاد لایه‌ای نازک بین قالب و بتن، مانع چسبندگی و تسهیل جداسازی قالب می‌شود. انتخاب نوع مناسب این روغن، بسته به جنس قالب، شرایط محیطی و نوع پروژه، نقش مهمی در افزایش کیفیت سطح بتن، کاهش هزینه‌های قالب‌بندی و افزایش عمر مفید قالب‌ها دارد. در این مطلب با انواع روغن قالب بتن، مزایا، روش استفاده، نکات ایمنی و ملاحظات زیست‌محیطی آن آشنا می‌شوید.

در طراحی مخلوط بتن خودتراکم (SCC)، استفاده همزمان از فوق‌روان‌کننده‌های پلی‌کربوکسیلاتی و افزودنی‌های ضدکف برای بهینه‌سازی خواص رئولوژیکی و دوام بتن اهمیت ویژه‌ای دارد. این مقاله به بررسی تأثیر نوع و زمان افزودن ضدکف‌ها بر عملکرد دو نوع فوق‌روان‌کننده پرداخته و ارتباط آن با خواصی همچون میزان هوای محبوس، روانی، چسبندگی، مقاومت فشاری و ریزساختار بتن را تحلیل می‌کند.

این مقاله با هدف بررسی تأثیر دو نوع فوق‌روان‌کننده‌ی رایج در صنعت بتن – پلی‌کربوکسیلات اتر (PCE) و نفتالین سولفونات (NSF) – بر خواص بتن، به‌ویژه در بتن‌های با عملکرد بالا (HPC)، تدوین شده است. نتایج حاصل از آزمون‌های رئولوژی، گیرش، گرمازایی و مقاومت فشاری در سنین مختلف نشان می‌دهد که انتخاب روان‌کننده مناسب نقش تعیین‌کننده‌ای در بهبود کیفیت و دوام سازه‌های بتنی دارد.