ترک‌خوردگی در دال‌های بتن‌آرمه (RCC) یکی از رایج‌ترین چالش‌های فنی در سازه‌های بتنی است که می‌تواند هم بر عملکرد سازه و هم بر دوام بلندمدت آن اثرگذار باشد. این پدیده ممکن است از مراحل اولیه بتن‌ریزی آغاز شده یا در طول بهره‌برداری و تحت تأثیر عوامل محیطی، بارگذاری و شرایط اجرایی بروز کند. شناخت ماهیت ترک‌ها، دلایل شکل‌گیری آن‌ها و تفکیک ترک‌های سازه‌ای از غیرسازه‌ای، گام نخست در ارزیابی وضعیت دال و انتخاب راهکار مناسب ترمیم یا پیشگیری است. در این بخش، با نگاهی جامع و کاربردی، به بررسی اصولی ترک‌ها در دال‌های بتن‌آرمه پرداخته می‌شود تا مبنایی صحیح برای تصمیم‌گیری مهندسی فراهم گردد.

مواد شیمیایی ساختمانی گروهی از ترکیبات تخصصی هستند که به بهبود کیفیت، دوام، کارپذیری و سرعت اجرای سازه‌های بتنی و عمرانی کمک می‌کنند. این مواد در بخش‌های مختلف ساخت‌وساز، از عمل‌آوری بتن تا آب‌بندی و تعمیرات، نقش حیاتی دارند و انتخاب صحیح آن‌ها می‌تواند عملکرد نهایی سازه را به‌طور چشمگیری افزایش دهد.

الیاف پلی‌پروپیلن (PP Fiber) یکی از کارآمدترین راهکارهای مدرن برای کنترل ترک‌های جمع‌شدگی پلاستیک در بتن است. این الیاف با ایجاد شبکه‌ای ریزمقیاس در مخلوط بتن، از تشکیل ترک‌های اولیه جلوگیری کرده و دوام، کیفیت سطح و عمر مفید سازه را افزایش می‌دهند. استفاده از الیاف پلی‌پروپیلن در پروژه‌های کف‌سازی، قطعات پیش‌ساخته، شاتکریت و سازه‌های آب‌بندی به‌طور چشمگیری رو به گسترش است. آشنایی با عملکرد، مزایا و استانداردهای مرتبط با این الیاف به انتخاب صحیح و اجرای اصولی کمک می‌کند.

ا‌ترینگایت تأخیری (DEF) یکی از پدیده‌های تخریبی مهم در بتن است که در اثر تشکیل مجدد ترکیبات سولفاتی پس از سخت‌شدن بتن رخ می‌دهد. این فرآیند می‌تواند موجب انبساط داخلی، ایجاد ریزترک‌ها و کاهش دوام سازه شود. شناخت علل بروز این پدیده، کنترل شرایط عمل‌آوری و به‌کارگیری مصالح مناسب، نقش اساسی در جلوگیری از DEF و افزایش طول عمر سازه‌های بتنی ایفا می‌کند. در این مطلب، علائم، عوامل مؤثر، روش‌های پیشگیری و راهکارهای تعمیر بتن آسیب‌دیده از اترینگایت تأخیری به‌صورت جامع بررسی شده است.

سیمان مقاوم در برابر سولفات (SRC) راهکاری عملی برای افزایش دوام بتن در محیط‌های دارای سولفات است. این سیمان با کاهش واکنش‌های مخرب شیمیایی، از ترک‌خوردگی، انبساط داخلی و تخریب ساختار جلوگیری می‌کند و طول عمر، استحکام و پایداری سازه‌های بتنی را به‌طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.